Vrijdagavond 21 april 2017 namen we de boot van Hoek van Holland naar Harwich, Groot Brittannië (UK) voor een vakantie in Cornwall, we hadden daar een cottage gehuurd bij een particulier.

Dinsdag 25 april 2017 krijg ik in de avond diarree en ik raak ervan in paniek, in de loop van de avond ga ik ook overgeven en krijg ik ook nog enorme buikpijn. Een ambulance brengt me naar Truro waar het enige ziekenhuis is in Cornwall, ongeveer 40 minuten rijden vanaf de cottage. Ik krijg iets tegen het overgeven en een pijnstiller, ook krijg ik een infuus met vocht. Ik word verder niet onderzocht en kan weer naar huis, ik denk dat ze denken dat ik voedselvergiftiging had achteraf.

Woensdag 26 en donderdag 27 april 2017 voel ik mij prima en we hebben het naar ons zin. Vrijdag 28 april 2017 maken we een boemeltreinreis en lopen het hele stuk terug in de zon door de prachtige natuur. Ik voel me nog steeds goed.

Maar dan vrijdagavond 28 april 2017 krijg ik weer buikpijn, buikvlies breed heb ik pijn, ik probeer te slapen en de pijn te bestrijden met paracetamol en de pijnstiller die ik eerder had gekregen in Truro, de pijn krijg ik daarmee gedeeltelijk onderdrukt, maar rechts van mijn navel blijf ik enorme pijn houden. We doen beiden geen oog dicht.

De volgende morgen zaterdag 29 april 2017 rijden we terug naar het ziekenhuis. Ze nemen me gelukkig serieus omdat ik terugkeer met pijnklachten en chirurg Michael onderzoekt mijn buik met de handen en besluit dat ik een kijkoperatie nodig heb omdat hij denkt dat mijn blindedarm ontstoken is. Hij legt me uit dat wanneer hij iets anders ontdekt; de kijkoperatie gestaakt wordt en er mogelijk een andere operatie voor in de plaats komt. De operatie wordt die dag steeds uitgesteld omdat er steeds andere operaties tussendoor komen, maar Michael wil en zal mij zeker gaan opereren wordt steeds gezegd. Rond 1 uur ’s nachts, inmiddels zondag 30 april 2017 word ik geopereerd.

Zondag 30 april 2017
Ik word in de ochtend wakker op de ontwaak kamer, omdat er nog geen plek is op een afdeling blijf ik er voorlopig liggen en krijg is een super behandeling, zo voelt het in ieder geval. De verpleegster is heel lief voor mij en troost mij bij mijn eerste huilbui, ook doet zij mij de eerste keer de steunkousen aan tot de knie. Ik heb een drain in mijn buik want er was een perforatie maar er was geen ontlasting mijn buikholte ingelopen want dan had ik op de IC gelegen. Ook heb ik twee ventieltjes aan weerszijden van mijn navel in mijn buik, hier spuiten ze anesthesie in met injectiespuiten tegen de pijn. Ook heb ik een morfine pomp, maar ik heb het gevoel hem niet nodig te hebben want ik voel door de andere pijnstillers geen pijn. In de middag vertrek ik naar de afdeling en kamer waar ik de komende tijd zal zijn. Tegenover mij ligt Sue, links van mij ligt Sheila en links aan de overkant nog iemand. Er komen scherpe geuren mijn kant op waar ik eng van word. Ik heb geen honger en krijg alleen water weg.

Michael vertelt mij dat zij bij de kijkoperatie stuitte op een stuk darm met een tumor vlakbij mijn blindedarm, die in orde was maar mee weggehaald is toen ze de tumor verwijderde. Er is een stukje dunne en een stuk dikke darm weggehaald, ik vraag naar de lengte, hij laat een ruimte van zo’n 20 cm zien tussen zijn wijsvingers. Hij kijkt vanaf het begin bezorgd waardoor ik instinctief weet dat het niet goed is. Het stuk darm samen met 24 lymfe zijn naar het laboratorium voor onderzoek

’s Avonds begint Sue keihard herrie te maken zodra ze in slaap valt, het is nog erger dan snurken het is onbeschrijfelijk hard en ik slaap slecht.

Maandag 1 mei 2017 Bankholiday in de UK
Rond kwart over 8 ’s morgens staat Michael mijn chirurg al aan mijn bed en hij zal dit blijven doen tot mijn vertrek. Ik vraag hem veel, ook wanneer ik mogelijk naar huis mag reizen. Ik mag niet vliegen, zegt hij, hij hoopt dat ik vrijdag zover herstelt ben dat ik terug kan reizen.

Dinsdag 2 mei 2017
Ik ga douchen en ik herstel snel alhoewel ik weinig trek heb en weg kan krijgen. Ze hebben Vegan eten maar het smaakt me niet. In de middag of avond worden de ventieltjes verwijderd. Ik krijg een CT scan en ze vinden gelukkig geen andere tumoren op mijn organen.

Ik krijg bezoek van een oncologie consulente, ze informeert mij wat voor operatie ik gehad heb en geeft mij adviezen, ook vraagt ze of ik een ijzertekort had recent. Toevallig klopt dit want ik had vlak voor het nieuwe jaar een waarde van 4 en de ondergrens is 8. Ik ging niet naar mijn huisarts terug maar besloot een diëtiste in de arm te nemen.

De consulente vertelt mij dat ze eerder vrouwen van mijn leeftijd met deze vorm van kanker tegen gekomen is, alle vrouwen waarvan de ijzerwaardes waren gemeten hadden een ernstig tekort. Ik vind dit zo schokkend dat ik hoop dat iedereen die dit leest dit zal onthouden en dit zal doorvertellen.

Ik begreep dat ze in de UK hier al iets mee doen maar volgens mij in Nederland niet. Ook had ik best veel klachten die achteraf verband hielden met de tumor en die ik afdeed als overgangsklachten.

Woensdag 3 mei 2017
De slechtste dag tot nu toe, ik ben een emotioneel wrak, ik kan alleen maar huilen, ook beginnen mijn darmen weer te werken en ik moet constant naar het toilet rennen. Ik word goed opgevangen en geknuffeld maar ik heb zo’n verschrikkelijke heimwee. In de avond krijg ik op mijn verzoek een slaappil en ik val in slaap met rustgevende muziek in mijn oren van mijn mobiel.

Donderdag 4 mei 2017
Ik ben weer een stuk positiever, vooral ook omdat ik morgen richting boot mag (660 km). Uiteindelijk zal ik in de middag al ontslagen worden omdat het zo goed gaat en ze het bed nodig hebben. Ik slaap in de cottage met Leon, zo heerlijk om weer naast hem te liggen.

Vrijdag 5 mei 2017
Ik voel mij nog steeds fit. We vertrekken richting boot zodra we klaar zijn. De reis duurt lang met veel oponthoud door files maar we arriveren op tijd voor de nachtboot. We varen een dag eerder terug dan oorspronkelijk geboekt. Ook boeken we een iets grotere hut.

Zaterdag 6 mei 2017
We komen aan in Hoek van Holland en zijn heel snel weer thuis. Het weerzien met mijn ouders en zoon is emotioneel en ik ben zo blij om terug te zijn.

 

 

Eerder gedeeltelijk gepubliceerd op mijn Facebook pagina Darmkanker Overleven